💕 Love Stories 💕

कबिर आणि राधा साधारण ३-३.३० तास ड्राईव्ह मध्ये एकमेकांशी एक शब्दही बोलले नाहीत. शेवटी बर्‍याचवेळानंतर राधा म्हणाली, “आय एम सॉरी!” “सॉरी? सॉरी कशाबद्दल? बिचबद्दल…. की त्या घाटाबद्दल?”, कुत्सीतपणे कबिर म्हणाला “दोन्हीबद्दल…”, राधा “म्हणजे? तुला म्हणायचंय की दोन्ही बाबतीत चुकलीस?” “नाही.. मी चुकीची नक्कीच नाही वागले.. पण तु हर्ट झालास.. म्हणुन सॉरी..” “ओह.. सो तुला वाटत नाहीए तु चुकलीएस.. मग तुला काय करायचंय कोण हर्ट झालं आणि कोण नाही. तु बरोबर आहेस ना.. मग झालं तर…” “नाही, तसं नाही. सगळ्यांत पहीलं म्हणजे मी माझ्या भावनांना आवरायला पाहीजे होतं.. निदान तुझ्या बाबतीत. मी प्रेझेंट मधे जगणारी मुलगी आहे कबिर.. त्या क्षणी जे वाटलं ते करते. आधी काय घडलं होतं.. किंवा पुढे काय होईल ह्याचा फारसा विचार नाही करत. पण तु तसा नाहीएस.. तु कुठली पण गोष्ट मनाला लाऊन घेतोस.. सो त्यावेळीच मी स्वतःला थांबवलं असतं.. तर तो घाटातला प्रसंग टाळता आला असता…”, राधा “एनिवेज.. जे झालं ते चांगलंच झालं ना.. वन्स अ‍ॅन्ड फ़ॉर ऑल.. आपण दोघंही आता एकमेकांच्या बाबतीत सुपर क्लिअर आहोत.. सो गुड फ़ॉर ब...

ईटरनीटी… ए प्युअर ब्लिस्स… तो क्षण किती वेळाचा होता दोघांनाही ठाऊक नाही. कदाचीत काही सेकंद.. कदाचीत एखादा मिनिटं.. कदाचीत कित्तेक मिनिटंही… जणू सर्व काळ त्या क्षणापुरता थांबुन गेला होता. समुद्राच्या लाटा, वार्‍याच्या झुळुकीने हलणार्‍या नाराळाच्या झाड्यांच्या झावळ्या, एकसंध आकारात उडणारे पक्षांचे थवे.. सर्व काही.. राधा आणि कबीर भानावर आल्यावर एकमेकांपासुन दुर झाले. “वॉव्व.. आय… आय नीड अ बिअर…”, खाली मान घालुन कपाळ चोळत कबीर म्हणाला.. “का रे? टेस्ट आवडली नाही का?”, पहील्यासारखेच खळखळुन हसत राधा म्हणाली.. “तु ना.. खरंच.. अशक्य आहेस…” कबीर.. “तु मला ओळखलं कुठे आहेस अजुन? चल जाऊ या? उशीर होतोय.. अजुन ६ तासाचा ड्राईव्ह आहे…”, असं म्हणुन राधा कारकडे जाऊ लागली. कबिर अजुनही तिच्या पाठमोर्‍या आकृतीकडे बघत होता. राधा अगदी तश्शीच दिसत होती जशी त्याने त्याच्या पुस्तकात ‘मीरा’ रंगवली होती. अचानक त्याच्या डोक्यात प्रकाश पडला.. “राधाssss..”, त्याने जोरात हाक मारुन राधाला थांबवलं आणि तो धावत धावत तिच्या जवळ गेला. “काय झालं?”, राधा वाळूमध्ये बसुन त्यात...

हम हर रोज आपको एक लव स्टोरी सुनाते हैं। पेश है इसी कड़ी में ये real life romantic love story in hindi. आशा है ये आपको पसंद आएगी धनदीप और उसके माता-पिता तथा उसकी छोटी बहन इस मोहल्ले में नया-नया शिफ्ट हुए थे। छोटा सा मोहल्ला था,बहुत ही शांत था। जिस फ्लैट में वो शिफ्ट हुआ था, उसके कैंपस में बहुत सारे पेड़ लगे हुए थे,इसलिए शाम को वो कैंपस में टहल लेता था, कुछ दिन तक टहलने के बाद वो एक शाम पास के ही मार्किट में घूमने का मन बना कर घर से निकला तो सामने के घर में खड़ी एक लड़की पर नजर पड़ी,बहुत ही सुन्दर थी वो,लम्बे-लम्बे बाल,गोरा रंग,आँखे बड़ी-बड़ी,एकहरा शरीर बहुत ही सुन्दर थी वो,धनदीप कुछ देर के लिए ठहर सा गया और लड़की को देखने लगा,लड़की की भी नजर जब उस पर पड़ी तो दोनों की नजरे आपस में टकराई, और लड़की ने नजर निचे करके धीरे से अपने घर के अंदर चली गयी,लड़की के घर के अंदर जाने के बाद धनदीप भी मार्किट की तरफ बढ़ गया। चुकी वो इस मोहल्ले में नया था,इसलिए उसकी जान पहचान किसी के साथ ना होने की वजह से वो लड़की के बारे में कुछ नहीं जान पाया। जब वो मार्किट से वापस आया तो लड़की को फिर से अपने घर के सामने पाया,और...

“गुड मॉर्निंग रोहन..”, ऑफीस मध्ये आल्यावर कबिर म्हणाला.. रोहनने मात्र काही उत्तरच दिले नाही, संगणकावर तो काम करण्यात मग्न होता. “रोहनss… गुड मॉर्नींग…”, कबिर पुन्हा एकदा म्हणाला.. “गुड मॉर्निंग…”, रोहन “का रे? असा उदास का? काय झालं?”, कबिर “काही नाही असंच..” “तब्येत बरी आहे ना?” “हम्म…” “बरं.. आपल्या पुस्तकाच्या सेल्सचा रिजनल रिपोर्ट घेउन जरा केबिनमध्ये येतोस का?.. बघु अजुन कुठे कमी सेल्स असेल तर तेथे प्रमोट कसं करता येईल…”, कबिर “मी मेल करतो फाईल..”, रोहन कबिरने जरावेळ रोहनकडे रोखुन कडे बघीतले आणि मग तो ठिक आहे म्हणुन केबिन मध्ये निघुन गेला. रोहनचे काय बिनसले होते कुणास ठाऊक, पण त्याला मुळपदावर यायला दोन दिवस लागले. काहीतरी फॅमीली प्रॉब्लेम असेल म्हणुन कबिरनेही त्याला नंतर फारसे छेडले नाही. एके दिवशी कबिर नुकताच ऑफीसमध्ये आला होता तोच त्याचा फोन वाजला. राधाचा फोन बघताच त्याला एकदम आश्चर्याचा धक्काच बसला. “हायsss.. प्लिजंट सप्राईज..”, कबिर “हाय..! काय करतोएस?”, राधा “नथिंग, अ‍ॅज युजवल.. जस्ट आलोय ऑफिसला.. तु बोल..” “अम्म.. दोन दिव...