Ek Cup Tea Ani Ti ( Marathi Language Love Story )

आकाशात सगळीकडेच ढग दाटुन आलेलं होतं,भोवती वाहनारा गार वारा आणि अगदी हलक्या सरींचा रिमझिम रिमझिम पाऊस.अश्या नशिल्या वातावरणात चहाची आठवण न होणं म्हणजे अशक्यचं नाई का.. ?, म्हणून मग जवळच रोडवर, एस.टी. पिकअप शेड शेजारी असलेल्या काकांच्या चहाच्या टपरीवर चहाची तलफ भागवायला गेलो.टपरीवर काकांनी रेडीओ लावलेला होता, त्यावर मस्त पावसाची जुनी बहारदार गाणी लागलेली होती.आजुबाजुला मंद सरींचा पाऊस,हवेतला गारवा, आणि हातात एक कप चहा; अहाssss गणित कसं अगदी जुळून आलेलं होतं.चहा आणि पावसाचा आनंद घेत मी तिथे उभा होतो.हलक्या पावसांत लोक ये जा करत होते पण,आता मंद सरींचा बरसणाऱ्या पावसाचा जोर थोडा अचानक वाढला होता.अचानकच पावसाचा जोर वाढल्यामुळे आजुबाजूची माणसं आडोसा मिळवण्यासाठी काकांच्या टपरीजवळ धावत होती, आणि इतक्यातच...पावसात चिंब भिजलेली, अनोळखी तरीही ओळखीची, white dress, डोळ्यांवर black फ्रेमचा चश्मा, एका हातात मोबाइल, दुसऱ्या हाताच्या मनघटात watch, नखांवर black colour nail pent,  बांधलेले केस आणि त्याच्यातूनच सोडलेली गालांवर खेळणारी नाजुकशी केसांची बट आणि कुणाचीही नजर लागु नये म्हणून की काय तिच्या गळ्यात बांधलेला काळा धागा.... एकदम colourful वातावरणात अशी colourful मुलगी शेजारी येऊन उभी राहिली.तिला बघुन मी तिच्याकडे बघतच राहिलो.इतक्यात काकांच्या त्या रेडीओवर त्या सिचुएशनला सूट होईल असंच गाणं लागलं,

'तुम से मिलके, ऐसा लगा, तुम से मिलके, अरमाँ हुए पूरे दिलके
ऐ मेरी जाने वफ़ा,
तेरी मेरी मेरी तेरी एक जान है, साथ तेरे रहेंगे सदा, तुम से ना होंगे जुदा' |

अचानकच वाढलेल्या पावसामुळे ती चिंब भिजली होती.म्हणून तिने तिच्या हातात असलेलं तिचं वॉच काढुन तिथेच बाजूला ठेवलं.ती पूर्ण भिजल्यामुळे तिच्या केसातले पाणी तिच्या गालांवरुन रेंगाळून खाली पडत होते.ओले झालेले केस सुकवायला तिने केस सोडले, आणि केसातले पाणी कमी होण्यासाठी तिने ते झटकले,तेव्हाच तिच्या केसातल्या पाण्याचे थेंब अगदी हळुवार माझ्या गालांवर येऊन पडले.तिला ते कळालं.तिने माझ्याकडे पाहिलं आणि हसून

"sorry म्हणाली"

मग काय..तुम्हारे भाय को लगा 'यार हसी तो फसी'
मीही तिला मग हसुनच म्हणालो,

"it's ok, no problem".

त्याक्षणी तिच्या पडलेल्या केसांतल्या काही थेंबात चिंब भिजल्यासारखं वाटलं.तिचे केस सुकवून झाले,तिने ते पुन्हा बांधले; पण ती पूर्ण भिजलेली असल्यामुळे तिला गार वाटत होतं.तिने काकांना चहा मागितला.कांकानी तिला चहा दिला.तिने पिण्यासाठी तो ओठांना लावण्याआधी त्यावर एक फुंकर मारली.चहाची वाफ तिच्या चष्म्याच्या काचांवर जमा झाली, ती जमा झालेली वाफ मैत्रिणीला दाखवत ती स्वताशीच हसली.चष्मा काढला, आणि चहा पिऊ लागली.तिने चहाचा एक घोट पिला आणि माझ्याकडे पाहिलं आणि एक क्यूटशी smile दिली.तिच्या त्या स्माइलमुळे पुन्हा 'दिल घायल' झाल्यासारखं वाटलं.तिचा चहा पिऊन झाला.पाऊसाचा जोर आता तसा ओसरलाच होता.तिने एकदाच मागे वळून पाहिलं आणि निघुन गेली.चहाचा हातातला कप मी तिथेच बाजूला ठेवला आणि काकांना पैसे देऊन मी तिला पाहण्यासाठी बाहेर आलो, पण ती तिथून गायब झालेली.आणि ते लागलेलं गाणं ही संपत आलं होतं.मी तिला पुन्हा इकडे-तिकडे पाहिलं पण नाही दिसली ती.
मी पुन्हा टपरीवर आलो.ती जिथे उभी राहली होती बरोबर त्या जागेवर उभा होतो.इतक्यात माझी नजर तिने काढून ठेवलेल्या वॉचवर गेली.इतक्यात त्याही सिचुएशनला सूट होणारी त्या गाण्याची शेवटची ओळ कानांवर पडली.

'तुमसे ना होंगे जुदा....'

मी उगाच हसलो, तिचं ते वॉच हातात घेतलं आणि काकांना 'येतो' म्हणून मी तिथून घरी आलो.घरी आल्यावरही मनात तिचाच विचार आणि डोळ्यांपुढे तिचाच चेहरा होता.
आजही कालच्यासारखच सेम वातावरण झालेलं होतं.म्हणून तिचं ते वॉच तिला देण्याच्या आणि तिला पुन्हा पाहण्याच्या हेतुने आजही तिथेच काकांच्या टपरीवर गेलो.आणि तिची वाट पाहू लागलो.इतक्यात कांकानी चहा आणून दिला.आकाशात काळे ढग भरून आले होतेच.पाऊस सुरु झाला.मी तिचं वॉच घेऊन तिची वाट बघत उभा होतो, पण ती आज आलीच नाही. हातात चहाने भरलेला कप होता,पण आज मात्र ती तिथे आली नव्हती.पण तिची आठवण तशीच सोबत होती.
त्या चहा आणि पावसासारखी..!

आर.डी.बर्मनजींच्या रचलेल्या त्या दोन ओळी मनात खुप खोल रुजल्या होत्या,

'तेरी मेरी मेरी तेरी एक जान है, साथ तेरे रहेंगे सदा, तुम से ना होंगे जुदा....'